یائسگی دوره ای در زندگی زنان محسوب می شود که چرخه‌ی قاعدگی در آن متوقف می شود. زنانی که طی ۱۲ ماه متوالی قاعدگی را تجربه نکنند از نظر پزشکی به عنوان زنان یائسه شناخته می شوند.
میانگین سن ورود به دوره یائسگی ۵۱ سالگی است. اما برای برخی زنان یائسگی زودتر از آنچه فکر می کنند آغاز می شود. وقوع این شرایط پیش از ۴۰ سالگی، به هر دلیلی، به عنوان یائسگی زودرس شناخته می شود. در ادامه با برخی دلایل شایع این شرایط بیشتر آشنا می شویم.
عمل جراحی
زنانی که عمل جراحی برداشت تخمدان را انجام می دهند، چه به صورت مستقل یا بخشی از هیسترکتومی کامل، یائسگی فوری را تجربه می کنند. انواع دیگر عمل جراحی شکمی نیز می توانند جریان خون به تخمدان ها را مختل کرده و موجب مرگ فولیکول های تخمدان شوند.
نارسایی زودرس تخمدان
زنانی که در دهه سوم یا حتی دوم زندگی خود وارد دوران یائسگی می شوند ممکن است به بیماری هایی مبتلا باشند که از عملکرد درست تخمدان ها جلوگیری می کنند. ارزیابی کامل پزشکی می تواند به بررسی دقیق این شرایط و این که آیا این زنان به بیماری زمینه ای دیگری مبتلا هستند یا خیر کمک کند.
سندرم تخمدان پلی کیستیک
این شرایط پزشکی در تخمک گذاری اختلال ایجاد می کند و موجب التهاب و زخم هایی می شود که به فولیکول های تخمدان آسیب رسانده و آنها را از بین می برد. سندرم تخمدان پلی کیستیک شامل بزرگ شدن تخمدان ها به واسطه شکل گیری کیست هایی در لبه های بیرونی می شود و هر ساله زنان بسیاری را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد.
اختلال های خودایمنی
از جمله این اختلالات می توان به دیابت وابسته به انسولین، کم کاری تیروئید، آرتریت روماتوئید، و لوپوس اشاره کرد. بسیاری از اختلالات خودایمنی می توانند بر احتمال ورود زودرس زنان به دوران یائسگی تاثیرگذار باشند.
درمان سرطان
شیمی درمانی و پرتو درمانی اغلب محرک یائسگی زودرس هستند. زنانی که برای کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان تاموکسیفن مصرف می کنند نیز ممکن است یائسگی زودرس را تجربه کنند.
